SCHRONIENIE

chowasz twarz
w ogrodzie różanym
kwiaty kaleczą ci dłonie
duszę i myśli

powiedziałeś mi,
że tak musi być,
że tak jest dobrze
jak nigdzie nie będzie

szepnąłeś mi do ucha,
żebym uciekała,
zanim wiatr północny
przysłoni mi oczy

ale ja zostałam,
spleciona z Tobą jednymi kolcami
wczoraj, dziś, jutro,
na zawsze...

                    ~ Olga Szaniawska

DZIECKO

zamieszkało we mnie
nim nauczyłam się mówić
zadomowiło się
zanim zrobiłam pierwszy krok

i nikt nie pytał o moje zdanie
bez możliwości protestu
utknęłam z nią pod sercem
mieszkamy razem do dziś

rozpycha się wspomnieniami 
w mych uszach dudni jej płacz
niekochana, niedoceniana
marzy o chwili wytchnienia

chcę się od niej uwolnić
iść naprzód
bez żalu, bólu, bez krzyków
goniącej nas wciąż przeszłości...

                    ~ Olga Szaniawska

Świtezianka

i znowu czekam
czekam na telefon 
z dalekiego kraju
żeby przypomnieć sobie
te wiosny i jesienie
na polanach Raju

i znowu nie śpię, bo czekam...
boję się, że zapomniałeś
o swojej nimfie
znad Świtezi brzegów
której przed laty
miłość obiecałeś

lecz Ty zawsze pamiętasz
znów telefon dzwoni
znów rozbrzmiewa dźwięk
dźwięk przeszłości
który resztki nadziei
dzielnie, co noc broni...

                    ~ Olga Szaniawska

Róże

mam 18 lat
ocalałam
prowadzona przez rzeź

widziałam wszystko
młody wzrok słuchał 
konania dusz i pragnień
w czystych popękanych sercach

chodziłam boso
po twardych słowach
rzucanych pod nogi 
raniących wnętrzności lodowatym tchem

trzymałam w dłoni
wspomnienie Ciebie
które zostało mi zanim umarliśmy
oddychając podle w bezsilności

mam 18 lat
ocalałam
prowadzona przez rzeź

                    ~ Olga Szaniawska